Ένα αμιγώς πολιτικό άρθρο...

Αγαπητοί αναγνώστες

Με αφορμή την τελευταία ΔΕΘ προ λίγων ημερών στη Θεσσαλονίκη και τις ασχήμιες που ακούστηκαν εκεί από τα χείλη των εκπροσώπων του Ελληνικού λαού, παραθέτω τη  θέση μου για κάποια από τα θέματα που δε με ενόχλησαν απλά, αλλά  με προσέβαλαν και με υποτίμισαν σαν προσωπικοτητα. Τέλος θα καταθέσω κάποιες σκέψεις μου που συνάμα είναι και φόβοι μου για το πολύ σύντομο μέλλον της χώρας που μέγάλωσα και κατοικώ.

Πριν ξεκινήσω το άρθρο μου και για λόγους σεβασμού προς αναγνώστες του blog από άλλες χώρες, που αντιμετωπίζουν λίγο πολύ τα ίδια θέματα, με μία μόνη εξαίρεση ίσως τη Βραζιλία η οποία και έχει αλλάξει ρότα τα τελευταία χρόνια, θα χρειαστεί επιγραμματικά να εξηγήσω τι εστί ΔΕΘ. Πρίκειται για μία εκφυλλισμένη τα τελευταία χρόνια έκθεση εμπορικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα που αφορά την ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο την Ελλάδα. Λόγω του χαρακτήρα της έκθεσης και προκειμένου να τονωθεί το κύρος της, τα εγκαίνια γίνονται από τον πρωθυπουργό και συμμετέχει όχι μόνο το κόμα που κυβερνά αλλά και η  αντιπολίτευση. Εκεί ακριβώς γίνονται και οι εξαγγελίες για την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει η χώρα την επόμενη χρονια.

Στην ουσία των πραγμάτων τώρα.

Να ξεκινήσω με συμβολισμούς. Είδα ένα ανύπαρκτο πρωθυπουργό σε αντίθεση με τον υπουργό οικονομικών που έπαιξε το ρολό του πρωθυπουργού. Ο πρωθυπουργός λοιπόν έχει παρακαμφθεί και τη θέση του έχει αναλάβει ο άνθρωπος που κουβεντιάζει άμεσα με τους δανειστές της Ελλάδας. Κατά την άφιξη του στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργεύον υπουργός, ανακοίνωσε κάποια σκληρά μέτρα που αφορούν τους συμπολίτες μου, λέγοντας  με στόμφο πως αυτά είναι και τα τελευταία. Μετά από πιέσεις που δέχτηκε και λίγες ώρες αργότερα, ο ίδιος άνθρωπος αναίρεσε τον εαυτό του προσθέτοντας επιπλέον σκληρότερα μέτρα που στην πράξη ποινικοποιούν την περουσία του καθε Ελληνα (6^ος φόρος στα ακίνητα). Καταληκτικά από τα παραπάνω γεγονότα προκύπτει  η ανεπάρκεια του πρωθυπουργού και του υπουργού του. Παίζουν το ρόλο του εκπροσώπου τύπου των δανειστών και περιορίζονται σε δωσμένες ανακοινώσεις. Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει κυβέρνηση αλλά υπηρετικό προσωπικό που διεκπεραιώνει δουλείες τρίτων είναι ένας έντονος συμβολισμός. Η χώρα δεν κυβερνάται αλλά κατέχεται παράνομα, αφού εξουσιοδότηση για τη διακυβέρνηση της χώρας έχουν αυτοί που εκλέχθηκαν και όχι αυτοί που επιλέχθηκαν για τη διακυβέρνηση. Η ειρωνία είναι ότι το σύνθημα του εν λόγου κοματικού σχηματισμού ήταν πως η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες, όταν σήμερα την έχει παραδώσει χωρίς ίχνος ντροπής και συνέπειας.

Να συνεχίσουμε με την ανικανότητα και την ανεπάρκεια. Πόσο περήφανος θα πρέπει να αισθάνεται ο Έλληνα ς πρωθυπουργός που ως στόχο θέτει να υπάρχει ένας εργαζόενος σε κάθε οικογένεια? Να μιλήσουμε με νούμερα. Η Ελλάδα έχει 10.000.000 κατοίκους εκ των οποίων υπάρχουν ηλικιωμένοι και μικρά παιδία. Υπολογίστε λοιπόν πόσο μικρό είναι το ποσοστό των παραγωγικά ενεργών ανθρώπων και πόσο σπουδαίος είναι ο στόχος της Ελληνικής κυβέρνησης.  Θέτει ψηλά τον πήχη. Επίσης θα πρέπει να συνυπολογίσουμε πόσοι από αυτούς που που είναι παραγωγικά ενεργοί, εργάζονται με συμβάσεις ειδικού τύπου(υποαπασχόληση). Προβληματισμό επίσης δημιουργεί  και το γεγονός ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός και η παρέα του που παριστάνει τη κυβέρνηση, για να διανύσει μόλις 500km εντός της χώρας του  χρειάζεται 8.000 αστυνομικούς. Ο εν λόγω κύριος μάλιστα έχει και την ψευδαίσθηση ότι οι Ελληνες καταλαβαίνουν και στηρίζουν το πολύτιμο έργο του. Σκεφτείτε σας παρακαλώ μία κυβέρνηση η οποία δηλώνει αδυναμία να συλλέξει τους φόρους της και για το λόγο αυτό την ανικανότητα της, τη βαφτίζει ανάγκη και εκβιαστικά στέλνει μαζί με το λογαριασμό του ρεύματος (κοινωνικό αγαθό και όχι αντικείμενο εκβιασμού κατά τον νυν υπουργό οικονομικών που ξεχνά γρήγορα τις δηλώσεις του)χαράτσι που αν δεν πληρωθεί θα κοπεί το ρεύμα σε φτωχές οικογένειες. Ένα επιπλέον σημείο ανικανότητας είναι ότι τα χρήματα που προβλέπονται από τον προϋπολογισμό της Ε.Ε. (εν προκειμένω ΕΣΠΑ) για την Ελλάδα δεν μπορεί να τα απορροφήσει και αναθέτει σε ιδιωτικούς-ξένους φορείς τη διαχείριση. Αυτή είναι λίγο πολύ η ζοφερή εικόνα της πολιτείας της χώρας μου εκπεφρασμένη με ελάχιστα παραδείγματα από τα εκατοντάδες που υπάρχουν.

Συνεχίζοντας θα ήθελα να επισημάνουμε ένα ακόμα εξαίρετο στοιχείο που σκιαγραφεί το πολιτικό προφίλ της κυβέρνησης της Ελλάδος. Το θράσος. Έχουν οδηγήσει  στη φτωχοποίηση  μεγάλη μάζα του  πληθυσμού με βίαιο τρόπο ,απαξιώνοντας ταυτόχρονα  την περιουσία της χώρας, κατηγορώντας μάλιστα τους Έλληνες ως τεμπέληδες. Επιπλέον στρέφουν τη κάθε κοινωνική ομάδα που αντιδρά απέναντι στην άλλη προκειμένου να αποφύγουν τη μαζικοποίηση των αντιδράσεων με αποτέλεσμα να λειτουργούν καταστροφικά στον κοινωνικό ιστό και συνοχή της χώρας. Φυσικά εφευρέθηκαν και αόρατοι εχθροί οι δημόσιοι υπάλληλοι και κατηγορούνται ως άχρηστοι και βάρος για την Ελληνική κοινωνία (γιατροί, δάσκαλοι, καθηγητές, πανεπιστημιακοί, υπάλληλοι ΚΕΠ, ταχυδρομεία, καθαριότητα δήμων κλπ).  Σκεφτείτε μία καθημερινότητα χωρίς τα παραπάνω για να δούμε αν είναι άχρηστοι.

Πως είναι δυνατόν 1.000.000 εργαζόμενοι στο δημόσιο να κατηγορούνται ως άχρηστοι και τεμπέληδες όταν καταρχήν αυτοί επιλέχθηκαν από το ίδιο το πολιτικό σύστημα και  δεν τους δόθηκε αντικείμενο εργασίας ποτέ? Πως δημιουργούνται φορείς του δημοσίου με πολλές θέσεις εργασίας, χωρίς κανένα αντικείμενο? Ποια είναι η ευθύνη τους τελικά? Οι εργαζόμενοι φταίνε ή αυτοί που δημιούργησαν εικονικές θέσεις εργασίας και φορείς άνευ αντικειμένου?

Κύριοι και εκλεκτές κυρίες του Ελληνικού κοινοβουλίου τα ψέμματα έχουν τελίωσει. Να πάψετε με την ευθυνοφοβία σας και να αναλάβετε επί της ουσίας τις ευθύνες σας.

Το χειρότερο όλων είναι πως έναν λαό ο οποίος είναι φύση και θέση αισιόδοξος τείνουν να τον κάνουν να  πέσει σε βαθιά κατάθλιψη, μεγαλύτερη και από την υφεση που χτυπάει τη χώρα. Πριν καταλήξω στους χειρότερους φόβους μου ας εξετάσουμε μία σειρά δεδομένων.

Είναι προφανές πως το προβλημα δεν είναι Ελληνικό, αφού το σύνολο των Ευρωπαικών χωρών μαστίζονται από ύφεση, από ανεργία, περικοπή μισθών και δικαιωμάτων. Οι ΗΠΑ επίσης είδαν το χρεός τους να διογκόνεται υπέρογκα και αν δεν υπήρχε τελευταία στιγμή συμφωνία για υπέρβαση του ορίου του χρέους η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη θα είχε προχωρήσει σε στάση πληρωμών.Είναι δυνατόν λοιπόν να ευθύνεται η Ελλάδα? Για ποιο λόγο τόσο άγχος? Μη ξεχνάμε ότι η Ελλάδα παράγει το 2,7 του ΑΕΠ της Ε.Ε. ΜΟΝΟ! Τι αντίκτυπο θα είχε μία ενδεχόμενη πτώχευση της Ελλάδας στον πλανήτη? Μάλλον μηδενικό. Η πραγματικότητα είναι πως μεγάλα funds ποντάρουν πάνω σε μία χώρα με σκοπό να αφαιμάξουν τον πλούτο της. Αν η Ελλάδα ήταν το τελευταίο θύμα θα ήταν μικρό το κακό. Δυστυχώς για όλους μας όμως δεν είναι αφού η απληστία και το κέρδος δεν έχουν πατρίδα ούτε συναίσθημα. Υπάρχουν νούμερα, δεικτες και αριθμοί. Οι χώρες είναι ένα όνομα. Πίσω από του δείκτες και τα ονόματα όμως υπάρχουν άνθρωποι και κατεστραμμένες ζωές σε πολλές περιπτώσεις.

Αυτή τη στιγμή χτυπιεται η χώρα μου. Αφού φροντίσανε να διασύρουν τον πληθυσμό της χώρας, ως τεμπέλη (βάσει ερευνών της Ε.Ε. οι Ελληνες δουλέυουν τις πιο πολλές ώρες  και κάνουν τις λιγότερες διακοπές), ως κλέφτες κλπ. Αφού απαξιώσανε τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας αυτής, λέγοντας μάλιστα ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, πως είναι μία διεφθαρμένη υπό κατάρρευση χώρα, τώρα ετοιμάζεται να παραχωρήσει και τυπικά την εξουσία σε Ευρωπαικούς επιτρόπους οι οποίοι θα συμβουλέυουν και θα υποστηρίζουν την Ελλάδα με μόνη υποχρέωση την υλοποίηση των σχεδίων τους. Το όνομα του κ. Πρωθυπουργού μας κ. Ραιχενμπαχ. Σύντομα θα ενημερωθούμε και για τα ονόματα των συνεργατών του.

Το πολιτικό πλέον προσωπικό είναι υπαλληλικό προσωπικό, σε παγκόσμιο επίπεδο που διεκπεραιώνει στόχους που τίθενται από μεγάλα Funds. Όλοι έχουμε τη ψευδαίσθηση των εκλογών και των δημοκρατικών διαδικασιών αλλά αυτή η ψευδαίσθηση είναι που καθορίζει το σταθερό και ήσυχο περιβάλλον που χρειάζεται ένας επιχειρηματικός σχηματισμός για να λειτουργήσει και να δράσει. Αυτό βέβαια στη βάση του δεν είναι κακό. Όταν όμως υπερβαίνει τα Έθνη και ορίζει τις τύχες μεγάλων πληθυσμών του πλανήτη σύμφωνα με το ποσοστό κέρδους τότε δεν είναι απλά κακό αλλά επικίνδυνο για όλο το πλανήτη, αφού πρόκειται για ανθρώπινες ζωές.

Κλείνοντας και συνοψίζοντας.

Δυστυχώς τα συμπεράσματα δεν δείχνουν καθόλου ευχάριστα αφού έχουμε μία ανύπαρκτη κυβέρνηση, χωρίς πλάνο, όραμα, πολιτικό σχεδιασμό και πάνω από όλα εθνική συνείδηση.  Ασελγεί πάνω στους φιλότιμους πολίτες που τους ζητήθηκε να βάλουν πλάτη για την ανικανότητα και ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και των εκπροσώπων του και το έκανε πρόθυμα. Κρίμα όμως γιατί προδόθηκε. Δεν είναι πλέον μόνο οικονομικής φύσης το θέμα αλλά και εθνικής συνείδησης, αφού και τυπικά εκχωρείτε η χώρα. Η Ελλάδα θα λάβει την 6^η δόση από την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. αφού η Ευρώπη χρειάζεται χρόνο, όχι ως μία συνομοσπονδία κρατών αλλά ως κράτη χωριστά. Οι στόχοι είναι 2. Αποτοξικοποίηση όσο το δυνατόν του τραπεζικού τους συστήματος με ταυτόχρονη διασφάλιση όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Μερικά παραδείγματα.

Υποχρέωση δημιουργίας ειδικών ζωνών μέσα στη ίδια τη χώρα με σκοπό την προσέλκυση επενδύσεων. Πιο συγκεκριμένα ειδικό καθεστώς Φ.Π.Α., ειδικό καθεστώς φορολόγησης, ειδικό εργασιακό καθεστώς χειρότερο από το ήδη διαμορφωμένο. Υπάρχει έντονο Γερμανικό ενδιαφέρον για επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Εκφυλίζοντας τη ΔΕΗ και καθιστώντας τη μη ανταγωνιστική λόγω διαφορετικών συνθηκών ανταγωνισμού ποια εταιρεία θα σταθεί στην αγορά? Όταν βγει από την εξίσωση η ΔΕΗ που παίζει και ρυθμιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των τιμολογίων πως θα διαμορφωθούν αυτά? Τα κέρδη ποια χώρα θα ωφελούν?  Το πρόγραμμα ονομάζεται HELLIOS και είναι προ των πυλών. Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν με πολλούς ακόμα φορείς. Με τις  φήμες λοιπόν που επί σκοπώ  διασπείρονται διαρκώς περί εξόδου της χώρας από το ευρώ κλπ, κατρακυλά η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών καθιστώντας την αγορά των φορέων και επιχειρήσεων αυτών τους από ξένους επενδυτές σκανδαλωδώς ελκυστική. Αυτό είναι πάντως και ένα θέμα που θα γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε επόμενο άρθρο σύντομα, αφού ακόμα τα διαθέσιμα στοιχεία μου είναι ελλιπή.

Εύχομαι ειλικρινά να κάνω λάθος αφού δε θα ήθελα να είμαι μάντης κακών νέων, αλλά θεωρώ πως ο πραγματικός κίνδυνος για την Ελλάδα και όχι μόνο, είναι μπροστά μας.  Η εκτίμηση μου είναι γύρω στα Χριστούγεννα του τρέχοντος έτους, αφού ο χρόνος είναι επαρκής για το ξεπούλημα σημαντικού μεριδίου του εθνικού πλούτου με ταυτόχρονη θωράκιση του τραπεζικού συστήματος της κάθε χώρας.  Δυστυχώς το πρώτο επιλεχθέν θύμα είναι η χώρα μου, το ακόμα δυστυχέστερο όμως είναι πως ακολουθούν και άλλα. Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία, Βέλγιο, Ιρλανδία, Ολλανδία (ανησυχητική αύξηση της ανεργία το τελευταίο διάστημα) κλπ

Να είστε όλοι καλά. Ευχαριστώ ειλικρινά για το χρόνο σας να μελετήσετε τις θέσεις μου.

Εις το «επανειδείν»