Η αλήθεια αλλιώς...?

Αγαπητοί αναγνώστες

Κατά το παρελθόν έχουμε αναδημοσιεύσει άρθρα άλλων, τα οποία αξιολογήθηκαν ως σημαντικά. Προκειμένου να ξεφύγουμε από το στείρο Ελληνικό αλλά και Ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον, παραθέτω ένα άρθρο του κ. Μαζάουερ  δημοσιευμένο από τους New York Times. Πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα προσέγγιση, που συνοπτικά αλλά πολύ περιεκτικά, κάνει μία σύντομη ιστορική αναδρομή της Ελλάδας και της πρόσφατης ιστορίας της και πως μέσα από αυτή διαμορφώθηκε και εξακολουθεί να διαμορφώνεται  και η Ευρώπη. Μία πολύ ψύχραιμη και ουσιαστική ανάλυση, με σεβασμό στη σημερινή πολιτική ανεπάρκεια της Ελλάδας και την ταυτόχρονη ανυπαρξία της  καταρρέουσας Ευρωπαϊκής  Ένωσης.

Αν μπορούσα και μου επιτρέπετε να κάνω μια πρόταση υπό τη μορφή της προτροπής θα ήταν να διαδώσετε το εν λόγω άρθρο. Καλή ανάγνωση.

«Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ίσως προκαλεί έκπληξη που. αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα. Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από.

τη φυλακή της αυτοκρατορίας.

Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποίημα του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! "

Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους. Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη. Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο.

Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για διεθνή αστάθεια. Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία. Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές.. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Άξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα.

Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας. Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή.

Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομουνιστικές δυνάμεις. Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης.

Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση. Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη.

Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ένωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή. Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα.

Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.»

*Μαρκ Μαζάουερ,

Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας,

καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τη προσοχή σας. Μέχρι την επόμενη φορά να είστε όλοι καλά.

Ημεγαλύτερη φάρσα στη παγκόσμια ιστορία...Ευρωπαική Ένωση

Αγαπητοί αναγνώστες

Η Κυριακή παγκοσμίως είναι μία ημέρα πολύ ποιοτική. Είναι πολλοί αυτοί που δίνουν στην έννοια της ποιότητα ζωής πολλές διαφορετικές ερμηνείες, αλλά κατά τη προσωπική μου εκτίμηση η ποιότητα ζωής είναι στενά συνυφασμένη με την έννοια του ελεύθερου χρόνου. Ακριβώς στο σημείο αυτό εδράζω τη πρώτη φράση του εν λόγω άρθρου.

Κάθε Κυριακή λοιπόν ηρεμώ, βάζω το μυαλό μου σε τάξη, περνάω χρόνο με αγαπημένα πρόσωπα, μελετάω κλπ. Φαντάζομαι πως όχι μόνο εγώ, αλλά το σύνολο των ανθρώπων πλην κάποιων εξαιρέσεων, έχουν  ταυτίσει τη Κυριακή με όλα τα παραπάνω.

Σήμερα λοιπόν αισθάνομαι τρομερά εκνευρισμένος και ταυτόχρονα αηδιασμένος γιατί ακριβώς μου ισοπεδώθηκε όλη η καλή διάθεση, καθώς και οι ελάχιστες στιγμές ηρεμίας που μπορώ να διαθέσω στον εαυτό μου. Τα τηλεοπτικά δίκτυα βοούν και μαζί τους όλοι οι ανεύθυνοι γελοίοι των Αθηνών και όχι μόνο, ότι ζούμε κρίσιμες στιγμές και ότι έχουμε λάβει τελεσίγραφα από την Ε.Ε. και κάτι τέτοιες χαζομάρες.

Θεωρώ πως ο χειρότερος σύμμαχος των ανθρώπων, της σκέψης και της προόδου είναι ο φόβος, ενώ ταυτόχρονα είναι το αποτελεσματικότερο όπλο των ηγεσιών για τον έλεγχο των μαζών. Με λίγα λόγια φοβισμένοι λαοί είναι οπισθοδρόμηση ενώ ελεύθεροι άνθρωποι είναι πρόοδος και εξέλιξη.

Ας προχωρήσω όμως από τα γενικά στα ειδικά.

Εν ολίγοις σήμερα η επικαιρότητα στην Ελλάδα είναι ότι θα πρέπει άμεσα να προχωρήσει η χώρα μας σε μία κυβέρνηση συνεργασίας ή αν δεν το κάνει δε θα λάβει βοήθεια και θα τεθεί εκτός Ε.Ε. Πάνω σε αυτή την απειλή λοιπόν τρέχουν όλοι αυτοί οι εντός και εκτός συνόρων της χώρας, που δημιούργησαν τη κατάσταση να φοβίσουν τους Έλληνες, προκειμένου να το βουλώσουν και να δεχτούν χωρίς δεύτερη κουβέντα αλλά και ψύχραιμη σκέψη αυτά που έπονται. Και ας μη ξεχνάμε πως αυτά που έπονται δοκιμάζονται για πρώτη φορά εδώ, αλλά αφορούν τους πάντες. Θα πρέπει όλοι αυτοί (το τσίρκο της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής ηγεσίας) να θυμούνται πάντως πως η Ελλάδα αν και μικρή σε έκταση και πληθυσμό προϋπήρχε των χωρών που σήμερα την απειλούν και φυσικά σε μία ιστορία 3.000 ετών τέτοιες απειλές ακούγονται τουλάχιστον ως αποτυχημένο ανέκδοτο.

Πως διαμορφώνεται η παγκόσμια αγορά σήμερα? Υπάρχουν το πολύ 10 μεγάλοι παγκόσμιοι οικονομικοί κολοσσοί που διαχειρίζονται οικονομικά τον πλανήτη ενώ ταυτόχρονα έχουν λάβει και όλα τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας, προκειμένου να διασφαλίσουν τη μακροβιότητα τους. Δηλαδή ελέγχουν κυβερνήσεις, τράπεζες, οίκους αξιολόγησης κλπ. Κατά βάση έχουν έδρα τις Η.Π.Α. αφού η Ε.Ε. είναι ισχυρή μόνο στα χαρτιά και όχι στη πράξη.  Μία απτή απόδειξη αυτού που λέω είναι η νομισματική πλευρά. Αν αύριο το πρωί όλοι οι οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίσουν τη πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας, η Γερμανία ως χώρα, η Ε.Ε. αλλά και το ευρώ ως νόμισμα που θα βρεθεί? Οι οίκοι αξιολόγησης που κατοικοεδρεύουν? Ας διαλύσουμε λοιπόν το μύθο της ισχυρής Ευρώπης και της ισχυρής Γερμανίας γιατί όλα αυτά είναι της πλάκας. Απλά τα συμφέροντα των ολίγων κατά καιρούς διευκολύνονται από συγκεκριμένους και για το λόγο αυτό εξυπηρετούνται και οι δύο πλευρές. Η μία στο διηνεκές και η άλλη προσωρινά. Σήμερα λοιπόν περιμένουμε εμείς ως άνθρωποι και ως λαός να μας απειλούν χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι των αγορών ή για να το πω πιο χοντρά το τσιράκια τους?

Η Ε.Ε. είναι ανίσχυρη να διαχειριστεί το χρέος μίας χώρας που αντιστοιχεί στο 2.6% του Α.Ε.Π. της. Αντιλαμβάνεστε ότι δε πρόκειται για οικονομική υπερδύναμη αλλά για οικονομική απάτη.

Η Ε.Ε. θα μπορούσε να κάνει τη διάφορά μόνο αν ήταν μία δημοκρατική ομοσπονδία που θα έδινε πραγματικές λύσεις  και με σχεδιασμό θα άνοιγε νέους δρόμους που θα της επέτρεπαν όχι μόνο την ανάπτυξη, την ευημερία αλλά και το χάραγμα νέων τακτικών. Τώρα απλά δεν έρχεται ούτε καν δεύτερη. Απλά σύρεται από τις εξελίξεις και μάλιστα τελευταία, χωρίς σχέδιο, δυνατότητες και φαντασία.  

Ας σταθώ στο πρώτο κομμάτι. Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας παντελώς ανίκανος, περιορισμένης νοημοσύνης ανθρωπάκος. Η θέση μου είναι ξεκάθαρη εδώ και καιρό. Παρόλα αυτά ο λαός που ζει στην Ελλάδα δεν αισθάνεται εδώ και καιρό ότι τον αντιπροσωπεύει και επειδή δημιουργήσαμε τη Δημοκρατία ,έχουμε μάθει να τα λέμε ανοιχτά. Δεν προσβάλουμε το θεσμό, το πρόσωπο δε μας κάνει. Αυτό δείχνει λαό έξυπνο και με δυναμική διάθεση που αλλάζει τα δεδομένα. Σκέφτεστε ποτέ να κάνανε μία τέτοια κουβέντα στην Αγγλία για τη Βασίλισσα ή στις Η.Π.Α. για την εξυπνάδα του πρώην προέδρου τους?

Σήμερα η Ε.Ε. θέλει να επιβάλλει του όρους της στην Ελλάδα για τη νέα δανειακή σύμβαση και θέλει να βάλει χέρι στο πλούτο της χώρας εξαθλιώνοντας τους πολίτες της. Θέλει μία προσωρινή κυβέρνηση που θα ψηφίσει τα πάντα χωρίς το κίνδυνο του πολιτικού και όχι μόνο κόστους και να συνεχίσουμε σε εκλογές αφού ο στόχος τους θα έχει επιτευχθεί. Μάλιστα φοβούνται τόσο πολύ που λένε ότι θα πρέπει να γίνει σήμερα το βράδυ για να προλάβουμε τις αγορές.

Θα ξεκινήσω από την Ελλάδα και το πολιτικό της σύστημα. Αν η Ελλάδα είχε Έλληνες πολιτικούς και όχι πουλητάρια σήμερα το βράδυ θα έγραφε ένα ένα τα ονόματα αυτών που μας απειλούν στους όρχεις τους και θα έστρεφαν τη προσοχή τους στο λαό. Δε θέλουμε συμμετοχή σε ένα αποτυχημένο πείραμα σαν αυτό της Ε.Ε. Ας μας πετάξουν απέξω. Γιατί δε το κάνουν? Μέχρι σήμερα δεν κατέβαλλαν τη λεγόμενη 6^η δόση γιατί δεν έληγαν ομόλογα με τα οποία είναι φορτωμένες οι τράπεζες τους .Από Δεκέμβρη και μετά που αρχίζουν οι λήξεις, θα δείτε πως θα δοθούν όλα εν μία νυκτί για να μη βαρέσουν άπαντες κανόνι. Ως σήμερα οι μόνες υποχρεώσεις που είχε η Ελλάδα ήταν σε μισθούς και συντάξεις και φυσικά μας άφησαν μόνους μας. Που πήγε λοιπόν η αλληλεγγύη της Ε.Ε. Αν η Washington αντιμετώπιζε πρόβλημα δε θα έβαζε πλάτη η Νέα Υόρκη? Άρα δε μιλάμε για Ε.Ε. αλλά για φάρσα.

Γιατί η Ε.Ε. δε φτιάχνει μηχανισμούς εξίσου ισχυρούς όσο και οι λεγόμενες αγορές? Ο πουλημένος Πρωθυπουργός της Ελλάδας από αφέλεια η σκοπιμότητα  μέσω των δηλώσεων του πλούτισε πολλούς που είχαν ποντάρει στα ασφάλιστρα κινδύνου τα λεγόμενα C.D.S.  Τι είναι  αυτά? Είναι τίτλοι που ασφαλίζουν τον ενδεχόμενο κίνδυνο μη αποπληρωμής ομολόγων προς τους επενδυτές. Ως εδώ καλά. Υπάρχουν όμως και τα λεγόμενα naked  C.D.S. που δεν έχουν να κάνουν με την αγορά ομολόγων και των αντίστοιχων ασφαλειών τους αλλά μόνο με τον ενδεχόμενο κίνδυνο πτώχευσης μίας χώρας ή οργανισμού. Αντιλαμβάνεστε όλοι πως αυτό πέρα από ανήθικο είναι και καθαρά κερδοσκοπικό προϊόν ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να υπολογίζουμε πως δεν είναι το μόνο, αφού αντικείμενο κερδοσκοπίας αποτελεί και το φαγητό με τεχνητές αυξήσεις στις τιμές του ρυζιού, των δημητριακών κλπ.

Αν υπήρχε μία σοβαρή Ε.Ε. τέτοιο παιχνίδι δε θα το επέτρεπε, αφού ο άνθρωπος  ως έννοια προηγείται των ολίγων και των συμφερόντων τους. Μία καλή απάντηση θα ήταν η διαμόρφωση εταιρειών από την πλευρά της Ε.Ε. που θα ποντάρουν και θα παίζουν κερδοσκοπικά παιχνίδια απέναντι στις αγορές και τους κερδοσκόπους και μάλιστα αφού καθορίζουν τις εξελίξεις θα κερδίζουν πάντα. Και μη τολμήσει κανείς να πει ότι δεν είναι έντιμο γιατί θα είναι ηλίθιος. Είναι δηλαδή πιο έντιμο να πτωχεύουν εκατομμύρια ανθρώπων και να πεθαίνουν από τη πείνα μικρά παιδιά για να κερδίσει το ένα λαμόγιο  και οι τελευταίες πόρνες κυβερνήσεις που λαμβάνουν τα ψιλά για τις υπηρεσίες τους?

Αγαπητοί αναγνώστες και φίλοι λυπάμαι πραγματικά που ανήκω σε αυτή την «οικογένεια» που λέγεται Ευρώπη και τρώει καθημερινά τις σάρκες της. Προσωπικά αισθάνομαι Έλλην πολίτης και καθόλου Ευρωπαίος και αδιαφορώ εντελώς για το παρόν και το μέλλον αυτού του μορφώματος που παίζει στα ζάρια τις ζωές των πολιτών της.

Μακάρι σήμερα να μη προκύψει συγκυβέρνηση και να οδηγηθούμε στην έξοδο από την Ευρώπη ίσως να είναι η ευκαιρία στην αναζήτηση της χαμένης αξιοπρέπειας.

Σας παραθέτω κάτι που έλαβα μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας από την αγαπημένη μου  Βάσω Γ.

«Πατριωτισμός για το λαό, σημαίνει μια γη που καλλιεργεί και τρέφεται, μια θάλασσα που ψαρεύει και κάνει τα μπάνια του, ένα δάσος που του δίνει καθαρό αέρα, την βοσκή για τα ζωντανά του, τα ξύλα για το τζάκι, ένα βουνό που από τα σωθικά του χτίζει το σπίτι του, ένα ήλιο που μας ζεσταίνει, πους μας δίνει δωρεάν ενέργεια που μας κρατά αισιόδοξους και ευδιάθετους.

Πατριωτισμός για το λαό σημαίνει ένα σχολείο, μια αξιοπρεπή δουλειά, ένα κεραμίδι στο κεφάλι μας, ένα νοσοκομείο για την υγειά μας.

Πατριωτισμός για το λαό σημαίνει η σημαία μας, το νόμισμά μας, η ελευθερία μας, η αξιοπρέπεια μας και ένα Πολίτευμα δικαιοσύνης ισότητας ελευθερίας και εθνική ανεξαρτησία.»

Κλείνοντας να σας δώσω ένα επιπλέον στοιχείο. Οι παγκόσμιες κινήσεις που γίνονται σε ετήσια βάση στον πλανήτη Γη με πραγματικό χρήμα αντιστοιχεί μόνο στο 3% το υπόλοιπο είναι άυλο ( κέρδη από τόκους, επενδυτικά προϊόντα κλπ). Εγώ θα έλεγα ότι το 97% των υπόλοιπων κινήσεων είναι το έλλειμμα ανθρωπιάς που μας χαρακτηρίζει ως πληθυσμό του πλανήτη.

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο και τη προσοχή σας