Αγαπητοί φίλοι
Πάει καιρός από τη τελευταία μας ανάρτηση αλλά θεωρώ χρήσιμο να υπάρχει μία ψύχραιμη ματιά απέναντι στα πράγματα και προτίμησα την αναμονή από τη βιασύνη. Εξάλλου πρόθεση και στόχος του blog μας ήταν και παραμένει ο σχολιασμός της επικαιρότητας και όχι η αναπαραγωγή της.
Ξεκινώντας με τα δεδομένα από το εσωτερικό της χώρας.
Ο εντελώς αποτυχημένος, πρώην πλέον πρωθυπουργός της χώρας, έχει απομακρυνθεί διεκδικώντας ταυτόχρονα με αξιώσεις τον τίτλο του ανθρώπου με νοημοσύνη αμοιβάδας. Αυτό τουλάχιστον διαφαίνεται με τη πρώτη ματιά. Ποιος αλήθεια θα πανηγύριζε για μία ιστορική, όπως ο ίδιος έλεγε συμφωνία, αυτή της 26ης Οκτωβρίου, που θα έδινε μία μόνιμη και οριστική διέξοδο στο οικονομικό πρόβλημα της χώρας, όταν την ίδια στιγμή ο ίδιος τη θέτει εν αμφιβόλω με την δεδηλωμένη πρόθεση του για δημοψήφισμα και τις γνωστές συνέπειες? Κάποιος ανόητος ή κάποιος με πολλά πονηρά συμφέροντα. Συνειρμικά και μόνο μιλώντας, αφού δεν διαθέτω στοιχεία για να το στηρίξω και απλά ακολουθώντας αυτό που ονομάζουμε κοινό νου σημειώνω πως τα Ελληνικά spreads (μετά την ανακοίνωση δημοψηφίσματος)εκτινάχθηκαν στα ύψη κάνοντας κάποιους που δημιουργούν και επενδύουν, για λογαριασμό τους ή λογαριασμό τρίτων, σε κερδοσκοπικά προϊόντα όπως τα «γυμνά» ασφάλιστρα κινδύνου (naked CDS) να κερδίσουν πολλά, πάρα πολλά χρήματα. Ενθυμούμενος το θέμα που είχε ξεσπάσει προ λίγων μηνών με τη συμμετοχή του αδελφού, του πρώην πλέον πρωθυπουργού, σε εταιρεία τέτοιου τύπου επενδυτικών προιόντων, ως συμβούλου σε κερδοσκοπικά μάλιστα προϊόντα, τότε ίσως να μην έχουμε να κάνουμε μόνο με ανοησία. Ο καθένας μπορεί να προχωρήσει στα συμπεράσματα του.
Ο νέος πλέον, όχι εκλεγμένος αλλά με τσαμπουκά από την Ε.Ε. διορισμένος πρωθυπουργός, είναι ένας έμπειρος τραπεζίτης με εξαιρετικό επίπεδο σπουδών και βιογραφικό που επιπλέον διαθέτει το προσόν του άφθαρτου προσώπου. Ή μήπως όχι? Ο κύριος Παπαδήμος ήταν σύμβουλος του κ. Σημίτη και μαζί με τη καθοδήγηση του , πρόσφερε όλα τα απαραίτητα στοιχεία που οδήγησαν την Ελλάδα στη ζώνη του Ευρώ. Πολλοί από τους Ευρωπαίους ηγέτες σήμερα, πρώτη και καλύτερη η Κα Μέρκελ ,ισχυρίζονται πως η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωζώνη με ψευδή στοιχεία. Στοιχεία που παρείχε ο κ. Παπαδήμος. Για ποιο λόγο τον επιβάλουν σήμερα στην Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα τον θεωρούν αξιόπιστο συνομιλητή τους? Μήπως τελικά είναι ο ιδανικός άνθρωπος του υπάρχοντος συστήματος, στη καταλληλη θέση, για να κάνει τη βρώμικη δουλειά?
Μακάρι ο κ. Παπαδήμος να έφερνε κάτι καινούριο, αλλά δυστυχώς είναι μάλλον ο άνθρωπος που θα ολοκληρώσει το καταστρεπτικό έργο που συστηματικά εφαρμόζουν οι κατ’ εντολήν ξεπουλημένες κυβερνήσεις Ελλήνων και όχι μόνο. Ο κύριος Παπαδήμος είναι ένας πολύ ικανός και επιτυχημένος τραπεζίτης, άρα είναι μέρος του προβλήματος και όχι λύση του, αφού στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα έχουμε φτάσει εξαιτίας όλου αυτού του φαύλου και αποτυχημένου μοντέλου λειτουργίας. Απλούστερα διατυπωμένο, ο νυν Έλληνας πρωθυπουργός έχει συνδιαμορφώσει αυτό που σήμερα κρίνεται από όλους ως αποτυχημένο. Γιατί στρεφόμαστε σε αυτόν για τη λύση? Πιστεύεται από κάποιους πως ο ίδιος θα ήταν πρόθυμος να εκτελέσει το «παιδί του?» Το μόνο δεδομένο είναι πως κανένας τραπεζίτης δεν ήταν καλός πολιτικός αφού η πολιτική χρειάζεται φαντασία και διορατικότητα πράγματα που δεν ευημερούν στις τράπεζες και επιπλέον χρειάζεται ψήφο του λαού κάτι που ο σημερινός πρωθυπουργός δεν διαθέτει.
Συνεχίζοντας τη περιηγησή μας στην Ελληνική πολιτική σκηνή συναντάμε το τελευταίο σχηματισμό που συμμετέχει στη κυβέρνηση. Ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. διεκδηκεί με αξιώσεις το τίτλο του κωλοτούμπα και έτσι φαίνεται να είναι αφού μέχρι στιγμής οι θέσεις με τις πράξεις είναι παντελώς αντίθετες. Κατηγορεί το μνημόνιο όταν την ίδια στιγμή το ψηφίζει στη Βουλή των Ελλήνων. Από τη μία μιλάει για τη πατρίδα, τα συμφέροντά της και την ανεξαρτησία της, όταν δηλώνει διαρκώς τη νομιμοφροσύνη του και τη συναινεσή του σε οποιαδήποτε επιταγή της Ε.Ε., χωρίς καν να του ζητηθεί. Οικοιοθελώς. Μιλάει διαρκώς για συνοχή και ενότητα του Έθνους όταν ορίζει ως υψιστη προταιρεότητα την αποκομμουνιστικοποίηση της Ελλάδος διαιρώντας τους Έλληνες σε δύο στρατόπεδα, δεξιούς και αριστερούς. Κύριε Καρατζαφέρη οι πολίτες σας έχουν ξεπεράσει, δεν χωρίζονται σε στρατόπεδα, τους ενδιαφέρει η χώρα και η προοδό της και όχι οι δικές σας πολιτικές σκοπιμότητες. Δικαίως έχετε τον τίτλο του κωλοτούμπα και μάλιστα με τρόπο εντυπωσιακό. Για το λόγο αυτό αδικήστε με τη συμμετοχή σας στη κυβέρνηση συνεργασίας, η πραγματική σας θέση είναι σε τσίρκο που τα εντυπωσιακά ακροβατικά έχουν λόγο ύπαρξης.
Τελιώνουμε το πολιτικό πάζλ του τόπου, με την λεγόμενη παράταξη της αριστεράς. Μιλάμε για μία κατακερματισμένη πτέρυγα του Ελληνικού πολιτικού φάσματος χωρίς πρόταση και φαντασία. Ταμπουρωμένη πίσω από τις αγγιλώσεις της και με μόνο στόχο την επιβίωση του εκάστοτε μαγαζιού – κομματικού σχηματισμού. Δείχνουν και είναι πολύ κατώτεροι των περιστάσεων αφού δεν μπορούν να συμφωνήσουν ούτε στα βασικά και σίγουρα δεν προτείνουν κάτι ριζοσπαστικό και καινοτόμο,όπως θα έπρεπε, που θα μας βγάλει από το τέλμα. Η άρνηση είναι θέση αλλά χωρίς αντίκρυσμα. Η άρνηση συνοδευόμενη από πρόταση είναι πολιτική που μπορεί να ασκηθεί και να βρει συμπαραστάτες στο δοκιμαζόμενο κόσμο, ενώ ταυτόχρονα να διαμορφώσει τις συνθήκες και τη τάση αντικατάστασης του σάπιου και παρωχημένου πολιτικού συστήματος με το οποίο είμαστε όλοι αντιμετωποι σήμερα.
Με όλα τα παρπάνω το μόνο που μπορεί να ελπίζει ο Έλληνας πολίτης είναι το απόλυτο τίποτα. Τι θα μπορούσε να πάει μπροστά με τέτοιες ηγεσίες? Με ανύπαρκτες προτάσεις? Χωρίς σχέδιο? Χωρίς φαντασία? Η απογοήτευση είναι δεδομένη και το μόνο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι η ποιότητα των πολιτών, οι οποίοι όλο αυτό το διάστημα έχουν δείξει ωριμότητα και αγάπη για τον τόπο, δεν πιστεύουν στους γελοίους της πολιτικής και τους ξεπερνάνε χωρίς περιχαρακώσεις αλλά με κοινό τόπο, τη πρόοδο της χώρας.
Αφήνοντας πίσω τη εγχώρια πολιτική σκηνή και περνώντας στην Ε.Ε. , εκεί που θα έπρεπε να είναι η πηγή της πολιτικής σκέψης και η παραγωγή ιδεών, με σκοπό τη πρόοδο και την ευημερία των λαών που τη συνθέτουν και όχι μόνο. Τι συμβαίνει όμως στη πράξη?
Η ηγεσία της Ε.Ε. είναι πρακτικά και ουσιαστικά ανύπαρκτη. Σύρετε πάντα πίσω από τις εξελίξεις, ταμπουρωμένη πίσω από τα άγχη της και τα μικροπολιτικά εγχώρια συμφέροντα που εκπροσωπεί ο κάθε ένας από τους ηγέτες της, σκεπτόμενος μόνο το πολιτικό παρόν του στη χώρα που πολιτεύεται και όχι την Ευρώπη ως ολότητα.
Η Ε.Ε. μπορεί να καυχιέται για τη φτωχοποιήση των λαών 8.000.000 άστεγοι κοιμούνται στις όχθες του Σηκουάνα στη Γαλλία, 16.000.000 Γερμανών ζούν κάτω από το όριο της φτώχιας και της εξαθλίωσης (ευημερούν τα νούμερα και όχι οι άνθρωποι) και τέλος οι οικονομίες τη Ευρώπης καταρρέουν η μία πίσω από την άλλη. Ποια λύση προτείνει η υπερδύναμη Ευρώπη με το σκληρό νόμισμά? Την ακόμα μεγαλύτερη φτωχοποίηση των πολιτών, τη κατάργηση του κοινωνικού κράτους και τη συνολική υποβάθμιση του επιπεδου ζωής. Από τη στοχοποίηση της Ελλάδας και των Ελλήνων ως μαύρα πρόβατα για τα δεινά της Ευρώπης μέχρι σήμερα έχουν περάσει δύο χρόνια. Φταίει η Ελλάδα για τη πτώση της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, του Βελγίου, της Ισπανίας και όχι μόνο? Το γεγονός ότι η Γαλλία βρίσκεται στα όρια της και η Γερμανία δε μπόρεσε να δανειστεί από τις αγορές ευθύνεται η Ελλάδα? Η αλλαγή 6 κυβερνήσεων στην Ε.Ε. από την αρχή του έτους ως σήμερα, λόγω της σκληρής πολιτικής χωρίς αντίκρυσμα είναι θέμα Ελληνικό? Μήπως τελικά οι κακοί Έλληνες ευθύνονται και για το λιώσιμο των πάγων στους πόλους και την αλλαγή του κλίματος στον πλανήτη?
Ας είμαστε σοβαροί. Η ανεπάρκεια της πολιτικής και η ανάθεση αυτής, σε υπαλλήλους συμφερόντων και τεχνοκράτες, έχει οδηγήσει την Ευρώπη στο σημείο μηδέν. Σε αδιέξοδο. Απέχει μόνο μια ανάσα από τη διάλυση της και αυτό όχι γιατί δεν υπήρχαν οι προυποθέσεις, αλλά δεν υπήρχαν πολιτικοί και πολιτική. Οι γελοίες δικαολογίες, δεν έχουν πλέον καμία υπόσταση και οι λαοί της Ευρώπης αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως η Ελλάδα και το Ελληνικό πρόβλημα είναι μία διακιολογία και όχι η ουσία του προβλήματος. Το πρόβλημα είναι λοιπόν καταρχήν πολιτικό. Ο στόχος της εξαθλίωσης είναι μάλλον για να τρομάξουν τους ανθρώπους – πολίτες της Ευρώπης και όχι μόνο. Έχοντας το πληθυσμό στα όρια της φτώχιας και τη μόνιμη απειλή της επιβίωσης τους καθιστούν δούλους και φοβικούς. Άνθρωποι που φοβούνται δεν αντιδρούν. Παρόλα αυτά έχω πει ξανά στο παρελθόν μέσω αυτού του blog, πως η Ευρώπη έχει βαρύ ιστορικό παρελθόν και στη διαδρομή αυτή υπάρχει μία Γαλλική επανάσταση και ένας διφωτισμός. Αλλά ακόμα και αυτά να μην υπήρχαν, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (τροφή και νερό) είναι υπέρτερο όλων και αυτό είναι που σήμερα διακυβέυεται.
Τα προβλήματα για όλους τους Ευρωπαίους είναι ίδια. Ανύπαρκτοι πολιτικοί και ανυπαρξία πολιτικής, φτώχεια και μιζέρια, κατάργηση δικαιωμάτων και καταδίκη σε εξαθλίωση για την εξυπηρέτηση συμφερόντων.
Η εργασία, η ασφάλεια, η πρόσβαση στην υγεία και τη παιδεία είναι δικαιώματα και όχι αιτούμενα και ειδικά στην Ευρώπη θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα και όχι διεκδικήσεις. Είναι κρίμα και άδικο σε ένα γεωγραφικό χώρο που γεννηθηκε και ανδρώθηκε η δημοκρατία ,οι τέχνες και ο πολιτισμός να συζητάμε για το αυτονόητο.
Δυστυχώς η μάχη για το αυτονόητο είναι η δυσκολότερη, αφού πρέπι να την υπερασπίσεις απέναντι σε βλάκες και τελικά η βλακεία δείχνει να περισεύει. Ελπίζω πάντως να μην είναι και ανίκητη.
Κλείνοντας θα ήθελα να θέσω ένα τελευταίο ερώτημα προς όλους αυτούς τους άπληστους του πλανήτη που αντιμέτωπίζουν την ανθρώπινη υπόσταση με μικρότερη βαρύτητα από τα εικονικά, πλάστα και εν ολίγοις παράνομα υπερκέρδη τους. Όλοι οι πληττόμενοι από τη βαραβαρότητα τους, είναι και εν δυνάμει αλλά και νυν αγοραστές – πελάτες τους και χωρίς αυτούς δεν υπάρχουν, αφού δεν υπάρχει κατανάλωση. Είναι τελικά τόσο ανόητα άπληστοι ή απλά αδίστακτοι? Που θα πουλήσουν τελικά όταν οι αγοραστές εκλείψουν? Νομίζω πως τα προσεχή χρόνια θα είναι ευλογημένα αφού θα είναι χρόνια παγκόσμιων, ιστορικών και κοσμογονικών αλλαγών. Τα πάντα νομίζω πως θα τεθούν υπό αμφισβήτηση. Η ώρα δείχνει να έχει φτάσει ή έστω να πλησιάζει με πολύ γρήγορους ρυθμούς, εμείς είμαστε έτοιμοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων? Ο χρόνος θα δείξει αν η Ευρώπη και η Ελλάδα ανατρέψουν το εις βάρος τους σκόρ του τίτλου.
Να είστε όλοι καλά μέχρι την επόμενη φορά που θα ανανεώσουμε τις ευχές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου