Οι πολλές όψεις της Δημοκρατίας

Αγαπητοί αναγνώστες

Αφορμή για αυτό το άρθρο, είναι οι εξαγγελίες για την ταυτοποίηση των blogs - bloggers προκειμένου να ελεγχθούν υπερβολές που ενδεχομένως διαπράττονται. Μάλιστα διάβασα πως ο στόχος είναι να πάψουν κάποιοι ανεύθυνοι bloggers να υβρίζουν και να σπιλώνουν ονόματα και προσωπικότητες, ευυπόληπτων πολιτών. Με απλά λόγια ο στόχος των νομοθετών είναι η προστασία των προσωπικοτήτων, κάποιων, που αισθάνονται πως υβρίζονται ή προσβάλλονται. Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει στο σημείο αυτό, είναι ποιοι είναι αυτοί που αισθάνονται έτσι?

 Η προσωπική μου θέση είναι πως καμία προσωπικότητα δεν σπιλώνεται  από έναν blogger. Μία ισχυρή προσωπικότητα, με αποδεδειγμένο έργο, προστατεύεται από τον ίδιο τον κόσμο και ταυτόχρονα καθιερώνεται στις ψυχές και συνειδήσεις των ανθρώπων βάσει αυτού. Συνεπώς η πρόταση του νομοθέτη, δεν αφορά τη προστασία κάποιων ή όλων των πολιτών, αλλά τη φίμωση του ελεύθερου λόγου που αρθρώνεται μέσω των blogs και την ελεύθερη διακίνηση των όποιων σκέψεων του καθενός  από εμάς. Και για να υποστηρίξω τη θέση μου θα δώσω ένα – δύο   παραδείγματα. Πως θα μπορούσα να ισχυριστώ πως ο Μέσι είναι ένας ανίκανος ποδοσφαιριστής  από την ώρα που η πραγματικότητα μέσω της πράξης του με διαψεύδει και  με καθιστά γραφικό  και αναξιόπιστο? Πως θα μπορούσα να ισχυριστώ πως ο κ. Θεοδωράκης είναι ένας ατάλαντος μουσικοσυνθέτης όταν το έργο του αναγνωρίζεται σε όλο το πλανήτη? Συνεπώς τα λόγια έρχονται και παρέρχοντα,ι αλλά πολλά  νομοθετικά εκτρώματα, μας κατατρέχουν για πολλές δεκαετίες προκαλώντας στην πράξη δυσλειτουργίες που καθιστούν το κράτος  ανεπαρκές, ανίκανο και γραφικό με αποτέλεσμα τον ευτελισμό του.

Εξάλλου έχω την αίσθηση πως οι άνθρωποι που αισθάνονται απειλούμενοι έχουν και τον τρόπο αλλά και τα μέσα για να αντιμετωπίσουν τέτοιου τύπου ζητήματα. Τέλος ένα σοβαρό κράτος δεν φιμώνει την έκφραση, αλλά έχει μηχανισμούς που θωρακίζουν πρόσωπα και θεσμούς.

Εξακολουθώ όμως να αναρωτιέμαι  για ποιο λόγο η άποψη οποιουδήποτε πολιτικού ή παρατρεχάμενου του αξίζει να δημοσιοποιείται χωρίς να καλείται ποτέ να πληρώσει το τίμημα των λόγων του?

Όπως προείπα η προσπάθεια φίμωση των blogs, είναι η αφορμή μέσα από την οποία θα πρέπει να εξετάσουμε ένα ευρύτερο ζήτημα, το οποίο δεν είναι άλλο από τη ποιότητα της δημοκρατίας μας.

Μία σειρά ερωτημάτων, ενδεχομένως να αποτελέσουν εργαλείο για την εξερεύνηση, έστω και επιδερμικά του θέματος που διαπραγματευόμαστε και να δώσουν τροφή στο μυαλό για σκέψη και κάποια συμπεράσματα που πιθανά θα οδηγήσουν στη παραγωγή άποψης.

Γιατί όλο αυτό το άγχος για τον έλεγχο της σκέψης των bloggers όποια και αν είναι αυτή? Αν υβριστεί κάποιος πολιτικός προκύπτει θέμα ουσίας και είναι επικίνδυνο, όταν την ίδια στιγμή πολιτικάντηδες μιλάνε για πολεμικά πλοία που θα έπρεπε να βυθίζουν βάρκες με λαθρομετανάστες? Η «αξιοπρέπεια» κάποιου πολιτικού, συνυπεύθυνου,  για την κατάντια της χώρας σε όλα τα επίπεδα είναι σημαντικότερη από τη ζωή κάποιων απελπισμένων φουκαράδων? Γιατί παλιότερα δεν αντιμετωπίζαμε το ίδιο πρόβλημα? Μήπως γιατί οι Κύριοι αυτοί  υπέγραψαν  το Δουβλίνο 2 και γίναμε αποθήκη μεταναστών? Δεν  είναι επικίνδυνη η σκέψη αυτού του κύριου πολιτικάντη? Διωκεται με κάποιο τρόπο? Ποια η ευθύνη των πολιτικών που καταστρέψανε οικονομικά και ηθικά ένα περήφανο λαό? Ποια η ευθύνη όλων αυτών των επαγγελματιών ανίκανων που αποφασίζουν για το παρόν και το μέλλον μίας χώρας με βάσει  κομματικής πειθαρχίας και όχι βάσει  εθνικού συμφέροντος θεωρώντας  τη Βουλή, ως το καφενείο του χωριού τους? Πως όλοι αυτοί οι επαγγελματίες τεμπέληδες που δε έχουν εργαστεί ποτέ ή έχουν εργαστεί ελάχιστα μιλάνε για πρόοδο και διαμορφώνουν το περιβάλλον στην αγορά εργασίας? Πως νομοθετούν έχοντας κλέψει την ψήφο του Ελληνικού λαού με ψεύτικα προγράμματα? Πως όταν όλη η κοινή γνώμη είναι στραμμένη εναντίον τους θεωρούν πως είναι δίπλα τους? Πως νομοθετούν και εφαρμόζουν άμεσα μέτρα που αφορούν μισθωτούς και συνταξιούχους όταν την ίδια στιγμή οι σκαφάτοι αναζητούν ένα τρόπο να πληρώσουν τα υπέρογκα πρόστιμα τους, αλλά δεν υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο που να το επιτρέπει?

Κύριοι πολιτικοί είστε πολύ λίγοι γιατί δεν αντιλαμβάνεστε πως το πετσόκομμα της δημοκρατίας με σοσιαλιστικό κέλυφος δεν πάει μακριά. Κοιτάξτε διπλά σας μέχρι τη Λιβύη ή την Αίγυπτο. Δεν μπορείτε να βάλετε κανόνες στην οργή του κόσμου που του καταστρέφεται τη ζωή , την ελπίδα και τα όνειρα όταν την ίδια ώρα εσείς σφυρίζεται αδιάφορα σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και το άδειο πιάτο πολλών εξακολουθεί να είναι  άδειο παρά τα όμορφα λόγια και το  πολιτικό μάρκετινγκ. Αν ήσασταν ικανοί δε θα είχατε ανάγκη νομοθετικής προστασίας αφού αυτή θα σας την έδινε απλόχερα  ο ίδιος ο κόσμος και η άποψη ενός ή κάποιων bloggers εκτός από ανυπόστατες θα ήταν και αστείες. Τόσο αστείες όσο και η σκέψη σας.

Προσωπικά δε θέλω να συμμετοχή σε ένα πολίτευμα  τύπου Δημοκρατίας που με υποτιμά και με χλευάζει κάνοντας  τη δική μου ζωή, καθώς και των οικείων μου να μοιάζει φθηνή και τιποτένια. Δε θέλω κυβερνήσεις που προκύπτουν μέσω συναλλαγής, διαφθείροντας  τους πολίτες για να υφαρπάξουν την ψήφο τους. Το πολίτευμα αυτό το έχετε διαμορφώσει εσείς κ. πολιτικοί, είναι η δική σας Δημοκρατία και αξίζει σε εσάς, όχι σε εμάς. Εσείς ψηφίζεται νόμους, εσείς παίρνεται αποφάσεις, εσείς λαδώνεστε, εσείς προχωράτε σε αναθέσεις έργων, εσείς φταίτε για όλα. Ακόμα και το αστείο επιχείρημα ότι δεν είστε όλοι ίδιοι, ψεύτικο είναι και αυτό , αφού έχετε συμμετοχή και συνευθύνη άρα και συνενοχή .

Αν κάποτε η Ελλάδα έδωσε τα φώτα της Δημοκρατίας σας παρακαλώ κλείστε τα ΤΩΡΑ γιατί ντρέπομαι και δε θέλω να με δει κανείς .

Λίγο πριν υπογράψω να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σας.

Μαδέσης Θοδωρής