Το θέτρο του παραλόγου...

Αγαπητοί αναγνώστες

Είναι πλέον κοινός  τόπος πως η απόκλιση από το μέτρο και το αυτονόητο είναι φανερή σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας μας. Σε όλα τα επιπεδα λειτουργεί η υπερβολή και μόνο.

Από τη μέρα που το blog έκανε τη πρώτη του ανάρτηση , η μεθοδολογία που αφορά την επικοινωνία (όχι τη θεματολογία αλλά τη διαπραγμάτευση της )είναι ίδια. Η μέθοδος είναι διαλεκτική, δηλαδή μέσω ερωτημάτων προσπαθούμε να καλύψουμε τα ενδεχόμενα για να καταλήξουμε σε μία πιθανή λύση-πρόταση ή άποψη, στηριζόμενοι πάντα στον κοινό νου. Πάνω σε αυτή τη λογική θα κινηθούμε και σήμερα ,σε πείσμα των σημερινών καιρών που θέλουν τα πράγματα να γίνονται και να λειτουργούν με τον αντίθετο τρόπο.

Περνώντας στην ουσία των πραγμάτων.

Η αφορμή για το σημερινό άρθρο δεν είναι άλλη από την επιστολή που διαδυκτιακά κοινοποίησαν τρεις κορυφαίοι υπουργοί της σημερίνης κυβέρνησης. Κ. Λοβέρδος , Κ. Ραγκούσης και τέλος η Κα Διαμαντοπούλου και προσωπικά θεωρώ πως είναι το αποκορύφωμα του παραλογισμού.

Συνοψίζοντας τα λεγομένα τους και περνώντας τα από το προσωπικό μου φίλτρο, θεωρώ πως στη πράξη δύο πράγματα ειπώθηκαν:

1.       Περιγραφή και αποτύπωση της Ελληνικής πραγματικότητας με κάποιες γενικολογίες περί ευθυνών (ανώδυνες διαπιστώσεις)

2.       Ενδιαφέρον (των υπογραφόντων) διεκδίκησης της προεδρίας του κόματος που βρίσκεται στη κυβερνηση θεωρόντας με έμμεσο αλλά και προφανή τρόπο τον Πρωθυπουργό ανίκανο και αποτυχημένο. Άρα και την ακολουθούμενη πολιτική.

Από τις διαπιστώσεις αυτές, στο μυαλό μου προκύπτουν  άμεσα κάποια ερωτήματα. Ερώτημα πρώτο. Η δουλειά των πολιτικών είναι η περιγραφή των προβλημάτων ή μήπως είναι η λύση τους και η προσπάθεια να διασφαλιστεί ότι αυτά δε θα προκύψουν ξανά στο μέλλον?  Ερώτημα δεύτερο.  Για ποιο λόγο να τους εμπιστευτούμε από τη στιγμή που είναι συνυπεύθυνοι και μέρος του προβλήματος  ενώ ταυτόχρονα εξακολουθούν να το διογκώνουν  στηρίζοντας μία σκιώδη κυβέρνηση? Αφού θεωρούν εξ’ ορισμού αποτυχημένη την πολιτική που ακλουθείτε και τον Πρωθυπουργό ανεπαρκή, για ποιο λόγο τον στηρίζουν και μάλιστα συμμετέχουν σε κορυφαία υπουργεία? Και τέλος ο αντιπρόεδρος – Υπουργός Οικονομικών και κατά την άποψή μου πρωθυπουργεύον Υπουργός, όταν αγκαλιάζει τις θέσεις των επιστολογράφων και τις θεωρεί θετικό οιωνο τι κάνει στην υπάρχουσα κυβέρνηση κατέχοντας μάλιστα το πιο κρίσιμο πόστο? Είναι δολιοφθορέας και απλά  περιμένει να διεκδικήσει εκ νέου το χρήσμα της προεδρίας του κόματος όπως έκανε και στο πρόσφατο παρελθόν? Και στο μεσοδιάστημα με τη χώρα τι γίνεται? Αφήνει απλά το χρόνο να κυλάει ακολουθόντας τη λογική του «ώριμου φρούτου»?

Κατά την αποψή μου κανένας από τους υπάρχοντες πολιτικούς που εμπλέκονται με την εξουσία από τη μεταπολίτευση και μετά δεν είναι ικανός να δώσει καμία λύση. Σε τίποτα. Πρέπει να αντικατασταθεί και φυσικά να τιμωρηθεί όχι για τις λανθασμένες επιλογές αλλά για την επιμονή του σε αυτές , αφού η επιμονή συνεπάγεται δόλο. Και για να μιλήσω με ένα παράδειγμα. Έναν ηλικιωμένο άνθρωπο μπορείς να τον καλοπίσεις και να δείχνει νεότερος. Μπορεί ενδεχομένως και να σε ξεγελάσει η όψη του, πιστεύοντας πως όντως τελικά δεν είναι τόσο  γέρος όσο αρχικά πίστευες . Συντομότατα  όμως θα πεθάνει, αφού το φαίνεσθε δεν είναι και η πραγματικότητα. Βλέπετε αγαπητοί φίλοι κάτω από το προσωπείο η αλήθεια είναι μία και μάλιστα είναι αμείλικτη. Τώρα αν μέσα στη δεδομένη ανεπάρκεια των πολιτικών και του πολιτικού συστήματος, προστεθεί και η δομική συστημική ανεπάρκεια, τότε δημιουργήται ένα θλιβερό τοπίο που απεικονίζει και την σημερινή πραγματικότητα.

Τα προαναφερθέντα εδράζονται στην οπτική των πολιτικών. Αναγνωρίζουν  δηλαδή το πρόβλημα (που οι ίδιοι δημιούργησανε), δεν διατυπώνουν καμία πρόταση και φυσικά δεν εφαρμόζουν καμία λύση. Ας περάσουμε όμως και στη πλευρά – οπτική του πολίτη.

Πιστοί στη λογική της απλότητας και της σαφήνειας θα παρουσιάσουμε τη θέση μας με έναν παραλληλησμό. Πιο συγκεκριμένα:

Παραλληλίζουμε τη κεντρική πολιτική σκηνή με ένα θέατρο, τους πολιτικούς με ηθοποιούς, το Πρωθυπουργό της χώρας με σκνοθέτη και το κοινό με λαό. Σκεφτείτε λοιπόν πως πριν το ανέβασμα της θεατρικής παράστασης (εκλογές) οι ηθοπιοί διαφημίζουν με κάθε τρόπο την παραστασή τους, λέγοντας πόσο καλή είναι (προγραμματικές δηλώσεις κομματων). Όταν λοιπόν ο θίασος ολοκληρώσει τις πρόβες (εκλογική διαδικασία) τελιώνουν και τα ψέματα. Η παρασταση ξεκινάει και το αποτέλεσμα κρίνεται στο χειροκρότημα και τα έσοδα στο ταμείο. Αν η παρασταση είναι καλή, ο κόσμος συρρέει και επιδοκιμάζει τη παρασταση, αλλιώς η παράσταση διακόπτεται και οι παράγοντες επιστρέφουν σπίτι τους. Κάπως έτσι θα έπρεπε να λειτουργούν τα πράγματα και στη πολιτική σκηνή αλλά τελικά λειτουργούν αντίστροφα. Πως? Οι πολιτικοί (ηθοποιοί )παραμένουν στη θέση τους με κάθε τρόπο γαντζωμένοι από τη καράκλα τους (ρόλο) αφού «θεωρούν» πως δεν ευθύνονται για το κακό αποτέλεσμα και φυσικά χρεώνουν πέρα από τη τιμή του εισητηρίου,  επιπλέον κόστος στο κοινό (λαό) που τους επελεξε. Είναι δυνατόν? Οι θεατές ευθύνονται για το κακό αποτέλεσμα? Το τίμημα του εισητηρίου το πλήρωσαν για τη κακή επιλογή τους, για ποιο λόγο θα πρέπει να πληρώσουν και επιπλέον χρήματα για μία κακή παράσταση και για ένα ακόμα χειρότερο θίασο? Μήπως μάλιστα θα έπρεπε να αποδωθούν ευθύνες στους ψεύτες ηθοποιούς και το σκηνοθέτη που διατυμπάνιζαν με κάθε τρόπο τη δήθεν υπερπαραγωγή που τελικά ήταν μία άθλια, φθηνή παράσταση γεμάτη από ατάλαντους ηθοποιούς και παράγοντες?

Αυτή την εκτός λογικής πραγματικότητα καλείτε καθημερινά να διαχειριστεί ένας πολίτης. Μέσα στα χίλια μύρια όσα προβλήματα της καθημερινότητάς του έχει να αντιμετωπίσει ένα σχιζοφρενικό κράτος που τον τιμωρεί επιδή  επέλεξε αυτούς τους πολιτικούς οι οποίοι  προηγουμένως τον είχαν εξαπάτησει για να του υφαρπάξουν τη ψήφο  και στο τέλος του ζητάνε  να πληρώσει εκτός από το τίμημα που ουτώς ή άλλως  πληρώνει στην καθημερονότητα του (κακές υπηρεσίες, κακή εκπαίδευση, κακό σύστημα υγείας, καοδιαχείρηση κλπ) και την επιπλέον ζημιά που προκάλεσαν αυτοί οι ανίκανοι προδότες. Ένα επιπλέον εντυπωσιακό στοιχείο που διάβασα σήμερα το πρωί και με έβγαλε από τα ρούχα μου είναι πως 30 δις € από βεβαιωμένη φοροδιαφυγή φυσικών και όχι νομικών προσώπων, παραμένουν ανείσπρακτα όταν την ίδια στιγμή έχουν τσακίσει τους χαμηλόμισθους και συνταξιούχους υποβαθμίζντας το επίπεδο ζωής τους κάτω από τα όρια της φτώχειας για μόλις 2,5 δις € επιβαλλοντας νέους φόρους.

Το θέμα και πρόβλημα ταυτόχρονα, όπως περιγράφεται παραπάνω  και όπως έχω υποστηρίξει ξανά σε παλιότερα άρθρα μου, δεν είναι μόνο Ελληνικό. Επιμένω σε αυτό! Δείτε τα χθεσινά γεγονότα σε όλη την Ευρώπη. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ξεχύθηκαν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους. Λέτε να έγινε για λόγους συμπαράστασης στους Έλληνες? Επιμένω επίσης πως η Ελλάδα είναι το πείραμα για να δοκιμαστούν τα όρια των λαών. Και μπορεί οι κύριοι που φιλοδοξούν να γίνουν οι νέοι φεουδάρχες της Ευρώπης να θεωρούν  πως έχουν τον έλεγχο και την άνεση να εξοντώνουν ανθρώπους με τους πειραματισμούς τους ,αλλά χθες τους φώναξε δυνατά και με το πιο καθαρό τρόπο όλη η Ευρώπη και όχι μόνο, ότι ψευδαίσθηση είναι. Περιθώρια για πειραματισμούς δεν έχουν και αντοχές δεν υπάρχουν γιατί πάνω από όλα λησμονούν πως  έχουν να κάνουν με τις ζωές ανθρώπων, που όσο πολιτισμένοι και αν θεωρούνται , εξακολουθούν, έστω και σε λανθάνουσα μορφή, να διαθέτουν το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και όταν αυτό ξυπνήσει...!

 Ας το λάβουν λοιπόν σοβαρά υπόψιν τους και ας στρέψουν τα βλέματα τους  πέρα από τους πίνακες, τα διαγραμματα και τους αριθμούς,  στους πολίτες ,γιατί χωρίς πολίτες ούτε οι αριθμοί ευημερούν και σίγουρα δε μακροημερεύουν. Επίσης σε αυτούς τους κυρίους να θυμίσω πως η Ευρώπη είναι μία ήπειρος με μεγάλη και μακρά ιστορία και από αυτή θα έπρεπε να διδάσκονται, αφού για κάθε στυγνό εκμεταλευτή υπάρχει και μία Γαλλική Επανάσταση και για κάθε Μεσαίωνα υπάρχει ένα Διαφωτισμός.

Μαθήματα ιστορίας θα πρέπει επίσης να παρακολουθήσουν  και οι  αλλαζόνες λαοί που παρασύρονται από τις κακές τους ηγεσίες, γιατί ιστορικά σε όλες τις περιόδους, όλοι  είχαν περιόδους ακμής και παρακμής. Κύκλος είναι. Θα πρέπει λοπόν να γνωρίζουν πως και η  αλαζονεία έχει το τιμημα της. Και για να το ξεκαθαρίσω αυτό δεν αφορα μόνο τους γνωστούς αλαζόνες αλλά και κάτι τσιράκια τους, όπως η Σλαβακία.

 Το δε εντυπωσιακό με τους Σλοβάκους  είναι ότι τηρούν τη στάση αυτή (υπεροψία)  όταν η οικονομία τους  χαροπαλεύει, θεωρώντας εαυτούς υπερδύναμη, μιλώντας απαξιωτικά και προσβλητικά για όλους τους Έλληνες συλλήβδην, όταν μέχρι πρότινος  αλλά και στις μέρες μας το κύριο εξαγώγιμο προϊόν τους, ήταν και παραμένουν οι πολίτες της χώρας τους . Και αν αυτό δεν είναι αρκετά ξεκάθαρο να το κάνω όχι απλά σαφέστερο αλλά σαφέστατο. ‘Οταν οι κύριοι αυτοί ανακάλυπταν τον καπιταλισμό στη σημρινή του μορφή του ,όλοι οι υπόλοιποι ψάχνανε τρόπους για να τον αλλάξουν γιατί ήταν ανεπαρκής και όταν οι κύριοι αυτοί ανάγκαζαν τις γυναίκες τους  να γίνουν πουτάνες και να γεμίσουν τα τουριστικά θέρετρα και τους οίκους ανοχής της Δύσης εδώ είχαμε ανακλαύψει εναλλακτικούς τρόπους εισοδήματος. Και τέλος επειδή η κουλτούρα και ο πολιτισμός μας, μας επιβάλλει να είμαστε ελεύθεροι, προτιμάμε να κάψουμε τη χωρά μας συθέμελα από να τη παραδώσουμε οικιοθελώς σε άλλους. Επειδή κάθονται δίπλα σε οικονομικά ισχυρούς της περιόδου αυτής (είπαμε κύκλος είναι) δεν συνεπάγεται πως και οι ίδιοι είναι ισχυροί, το τονίζω αυτό διότι οι φουκαράδες δείχνουν να έχουν χάσει το προσανατολισμό τους.

 Αυτά για αρχή, επιφυλάσσομαι για πιο πολλά δεδομένα, εφόσον κριθεί απαραίτητο.

Κελίνοντας το σημερινό άρθρο να σας υπενθυμίσω πως σήμερα είναι του Αγίου Ευπρέπιου. Με αφορμή το εορτολόγιο αναρωτήθηκα αν υπάρχει έστω και η ελάχιστη ευπρέπεια σε ότι καθημερινά αντμετωπίζουμε. Τελικά κατέληξα πως είναι πιο πιθανο να συναντηθώ με τον άγιο παρά  να ανταμωθώ με όσα πρεσβεύει το όνομα του.

Τελιώνοντας αισθάνομαι πως θέλω να σας ευχαριστώ για μία ακόμα φορά για το χρόνο και τη προσοχή σας και να  χαιρετίσω  τα αδέλφια μας Ιρλανδούς με τους οποίους μας δένουν σίγουρα πιο πολλά πράγματα από το γεγονός ότι έχουμε και οι δύο άδεια ταμεία και μικρότερες κυβερνήσεις από αυτές που αξίζουμε.

Να είστε όλοι καλά!